Enfleda

Imię pochodzenia germańskiego (anglosaskie), złożone z elementów en- / ens- / ans- 'z plemienia Asów' i -fled / -flaed 'piękność, jasność, wspaniałość'.

W Polsce imię nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang. Enfleda, niem. Anfled, Enfled, Enflet.

Enfleda, królowa. Była córką św. Edwina, króla Nortumbrii, i jego małżonki, św. Etelburgi. Gdy ojciec zginął w walce (633), biskup Paulin, który ją ochrzcił, uszedł z nią do Kentu. Około r. 643 poślubiła Oswego, króla Nortumbrii. Opowiadała się za zwyczajami rzymskimi, które Oswy przyjął w r. 664. Kiedy w r. 671 zmarł, usunęła się do klasztoru w Whitby, w którym jej córka była ksienią. Zmarła w jakiś czas później. W niektórych martyrologiach widniała pod 24 listopada.