Erentruda

Imię germańskie, złożone z elementów: arn- 'orzeł' i -trud 'mocny'.

W Polsce potwierdzone w wieku XIII w formach: Ermentrudis, Hermentrudis, Hermtrudis.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Erentruda, fr. Erentrude, niem. Erentruda, Erentrud, Erentraud, Erntraud, Arntrud.

Erentruda z Salzburga. Przybyła do tego miasta około r. 696 razem ze św. Rupertem, z którym była spokrewniona. Postawił ją na czele kanoniczek, dla których na Nonbergu założył klasztor. Pod koniec X stulecia przyjmie on regułę bendyktyńską. O samej Erentrudzie właściwie nic więcej nie wiemy. Zmarła około r. 718. Od IX w. czczono ją jako świętą, a wspominano w dniu 30 czerwca.