Eufroniusz

Imię męskie późnogreckie: Euphrónios, pierwotnie patronimicum od dwuczłonowego imienia Eúphron. To ostatnie jest przymiotnikiem eúphron 'wesoły (dosł. dobrego umysłu, dobrej myśli)' użytym w funkcji imienia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Euphronius, fr. Euphrone, ros. Ewfronij, wł. Eufronio.

Święci noszący to imię są wybitnymi przedstawicielami chrześcijańskiej Galii, członkami jej gorliwego episkopatu. Oto oni:

Eufroniusz, biskup Autun. Został nim około r. 450. Z rozmaitych rozrzuconych, ale wiarygodnych świadectw wiemy, że gorliwie troszczył się o dyscyplinę kościelną, jednolitość liturgii i godne obsadzenie sąsiednich stolic biskupich. Wiemy też, że współcześni - np. Apolinary Sydoniusz - darzyli go poważaniem. Nie dotarły jednak jakiekolwiek dane o jego życiu osobistym i nie wiemy nawet, kiedy zmarł. Stało się to zapewne po r. 471, bo wówczas brał jeszcze udział w synodzie w Arles. Do martyrologium wpisano go pod dniem 3 sierpnia i tegoż dnia diecezja Autun obchodzi jego święto. W departamencie Côte d'Or istnieje miejscowość St.-Euphrone, a więc o nazwie, którą wzięła z imienia swego patrona.

Eufroniusz, biskup Tours, wspominany jest dnia następnego (4 sierpnia). Pochodził z rodziny senatorskiej. Stolicę biskupią objął w r. 556. Rządząc diecezją zbudował lub odrestaurował wiele kościołów i utworzył kilka nowych parafii. W r. 567 gościł u siebie siedmiu biskupów na synodzie, któremu przewodniczył. Zmarł w r. 573. Jego następcą był św. Grzegorz, który w Historii Franków mówi o nim z największym uznaniem. Mimo to jego kult pojawił się dopiero w w. XI, do martyrologium zaś wpisano go jeszcze później, bo aż w XVI w.