Ewurcjusz (Eworcjusz)

Jest to zlatynizowana forma imienia germańskiego, wywodzącego się z imion złożonych z pierwszym elementem ewer- / eber- / ebur- 'odyniec, wieprz', lub imię utworzone od nazwy miasta Eorta. Zatem Eórtios to 'pochodzący z Eorty' ew. 'urodzony w dzień świąteczny'. W spisie uczestników synodu w Walencji z 372 r. figuruje jako Eortius, zatem należy przyjąć raczej grecką etymologię imienia, zaś formę Ewortius potraktować jako wynik ucieczki przed tzw. hiatem, czyli rozziewem spowodowanym wystąpieniem obok siebie dwóch samogłosek. Głoskę -w- należałoby wtedy uznać za element niezgłoskotwórczy.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Evurcius, Euvertius, Evorcius, ang. Ewart, fr. Euverte.

Ewurcjusz, biskup Orleanu. Żył i działał w drugiej połowie IV stulecia. Należy go może utożsamiać z tym, który w r. 374 uczestniczył w synodzie we Walencji nad Rodanem, ale który wśród uczestników tego zebrania widniał jako Eortius. On też przypuszczalnie wybudował pierwszy kościół intra muros. Żadnych innych szczegółów z jego życia nie znamy. Posiadamy co prawda jego Vita, ale jest to późny utwór hagiograficzny, utkany z elementów baśniowych, tissu de fables (L. Duchesne). Do Martyrologium Hieronimiańskiego wpisano Ewurcjusza pod dniem 7 września.