Fantyn

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od pierwotnego cognomen Fantus za pomocą sufiksu -inus, który wyraża przynależność, pochodzenie lub zdrobnienie. Fantinus zatem to 'pochodzący od Fantusa, syn Fantusa' albo też 'mały, kochany Fantus'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Fantinus, wł. Fantino.

Istnieje dwóch świętych tego imienia. Nieraz miesza się ich z sobą. Tutaj krótko przedstawimy tylko jednego:

Fantyn Młodszy. Zwano go też Fantynem z Tesaloniki, ale pochodził z Kalabrii i przez długi czas przebywał na pograniczu tej krainy oraz Lukanii. Będąc mnichem, stał się jednym z mistrzów św. Nila, stąd niejedno o jego duchowości wiemy z biografii tego ostatniego. Uchodząc przed najazdami saraceńskimi, udał się do Grecji. Odwiedziwszy tam sławne sanktuaria, osiadł w końcu w Tesalonice. Tam też jako mąż podeszłego wieku zmarł. Synaksaria wspominały go w dniach 30 i 31 sierpnia lub 14 listopada. W Martyrologium Rzymskim widnieje pod dniem 30 sierpnia. Nieraz utożsamiano go z Fantynem Starszym, który pochodził również z Kalabrii i, jak poprzedni, był Italo-Grekiem; czczono go w dniu 24 lipca. Kwestia tej ewentualnej tożsamości nie jest jeszcze dostatecznie rozświetlona.