Farailda

Imię złożone pochodzenia germańskiego. Jako człon pierwszy występuje element: fara- / fari- 'ród, pokolenie, plemię', a jako drugi -hild 'wojna, walka, bitwa'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Farahildis, niem. Farahilde, Farhilde, Faralde, Vareldis, Veierle, Veerle.

Farailda, dziewica. Czczono ją co najmniej od VIII stulecia u Św. Bawona w Gandawie. Uchodziła tam za siostrę św. Guduli. Miała być wbrew swej woli poślubioną jakiemuś Witowi i długo walczyła o zachowanie dziewictwa. Z ucisków wyzwoliło ją dopiero wdowieństwo. W r. 752 jej relikwie spoczęły we wspomnianym opactwie. Jej Żywoty i Miracula (BHL 6791-6794) powstały jednak późno, w XI lub w XII stuleciu. Wartości historycznej nie przedstawiają, ale przyczyniły się niewątpliwie do rozszerzenia kultu, który żywy był szczególnie we Flandrii i w północnej Francji. Wspominano ją w dniu 4 stycznia.