Faro (Burgundofaro)

To imię skrócone, powstałe z imion dwuczłonowych z pierwszym elementem far- 'plemię, pokolenie'. Burgundofaro to po prostu 'człowiek z plemienia Burgundów, Burgundczyk'. Obok męskiego Burgundofaro (Faro) było też w użyciu imię żeńskie Fara (Burgundofara).

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Faro, Faron, ang. Burgundopharo, Faro, niem. Faro, Burgundofaro.

Faro (Burgundofaro), biskup Meaux. Urodził się prawdopodobnie wkrótce po r. 600 w Austrazji. Był bratem św. Burgundofary, zapewne także i św. Walberta. Dzieciństwo spędził z ojcem na dworze królewskim. Tam też został referendarzem. Dagobert I wyniósł go następnie na stolicę biskupią w Meaux. Widzimy go niebawem, jak uczestniczy w zakładaniu i obsadzaniu opactwa w Rebais. Obdarza je wielkimi przywilejami. Wydarzenia te pozwalają na uplasowanie początku jego biskupich rządów na lata pomiędzy r. 629 a 637. Miał też przywilejami obdarzyć opactwa w Faremoutiers i w Jouarre. W czasie zimy 668/669 użyczał gościny Adrianowi, który towarzyszył Teodorowi, przyszłemu arcybiskupowi Canterbury. Później gościć miał świętych Fiakra i Kiliana. Miasto obdarzył kilkoma nowymi budowlami, a w jego pobliżu ufundował klasztor i kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża. Zmarł 28 października około r. 674. Jego Vita (BHL 2825) sporządził późniejszy następca na stolicy biskupiej, Hildegariusz.