Filibert

Imię złożone pochodzenia germańskiego; tworzą go elementy: fil- (filu) 'wiele' i -bert (beracht) 'sławny, błyszczący, jasny, wspaniały, jaśniejący'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Filibertus, ang. Philibert, fr. Philibert, niem. Filibert, wł. Filiberto.

Filibert, opat z Jumi-ges i z Noirmoutier. Urodził się około r. 616 w okolicach Eauze jako syn Filibalda, który zrazu był urzędnikiem Chlotara II, a potem biskupem w Aire. Wcześnie wysłał on syna na dwór Dagoberta. Przebywali na nim przyszli święci biskupi oraz założyciele: Geremar z Flay, Wandregizyl z Fontenelle, Eligiusz i Audoen (Dado). Sam Filibert około r. 640 został mnichem w Rebais. Tam też nieco później obrano go opatem. Gdy jednak jako taki napotkał wśród mnichów opozycję, usunął się od rządów. Zwiedzał wówczas ośrodki życia monastycznego we Francji, Burgundii i Italii. Dzięki temu pogłębił swą znajomość reguł mnisich. Po powrocie zrezygnował z godności opackiej i z aprobatą królowej Batyldy oraz z pomocą biskupa Audoena z Rouen założył w Jumi-ges (w zakolu Sekwany) nowe opactwo. Kierowało się ono regułą -filibertyńską-, tzn. odmianą reguły św. Kolumbana. Niestety, reguła nie zachowała się do naszych czasów. Rządzone nią opactwo stało się jednak kwitnące i przyczyniło do wielostronnego rozwoju okolicznych terenów. W szczególności skutecznie zwalczano tam jedną z plag ówczesnych czasów, czyli niewolnictwo. Około roku 662 Filibert założył także klasztor żeński w Pavilly. Jego kierownictwo powierzył św. Austrebercie. Nieco później znalazł się w konflikcie z majordomem Ebroinem i zmuszony został do schronienia się w Poitiers. Biskup Ansoald powierzył mu wówczas fundację opactwa w Noirmoutier. Ukształtował je wedle modelu z Jumi-ges. Po zamordowaniu Ebroina (około r. 680) wrócił do tego ostatniego, ale gdy Ansoald ponawiał swe nalegania, znów udał się do Noirmoutier. Tam też 20 sierpnia około r. 687 zmarł. Alkuin powiedział o nim (Carmina 99): Hanc pater egregius Filibertus aram habebit / Plurima construxit qui loca sancta Deo.