Frowin

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: frod- / frot- / fruot- 'jasny, czysty, rozumny' i -win 'przyjaciel'. W Polsce notowane od w. XIII w formach: Frowin, Wrowin, Frawin, Frejn, Frojn.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Frovinus, niem. Frodewin, Frowin, Frowein.

Hagiografowie znają dwóch świętych albo raczej błogosławionych tego imienia. Opat z Salem (Salmansweiler) mniej jest znany. Bardziej sławnym stał się

Frowin, opat z Engelbergu. Do benedyktynów wstąpił w Sankt Blasien, w Czarnym Lesie. Przez jakiś czas przebywał zapewne w Einsiedeln. W r. 1143 osiadł w Engelbergu. Tam też w r. 1147 został opatem. Pozyskany dla reform zapoczątkowanych w Cluny oraz w Hirsau, przykładał się do tego, aby opactwo uwolnić od ingerencji władzy świeckiej. W klasztorze zreformował liturgię oraz dyscyplinę wspólnoty. Otwarł także szkołę, a dom pobożnych niewiast, położony niedaleko opactwa, przekształcił w prawdziwy klasztor. Ponadto założył szkołę kopistów i miniaturzystów. Zainicjowane przez niego skryptorium stanie się z czasem sławne i wielce zasłużone. Frowin był ponadto autorem kilku traktatów. Znane, choć potąd nie wydane są Explanatio dominicae orationis i De laude liberi arbitrii libri septem. Zmarł w r. 1178. Mnisi z Engelbergu wspominali go zawsze jako błogosławionego w dniu 27 marca.

Najważniejsze w LThK 4 (1960), 408 n. Szerzej w DHGE 19 (1981), 205 n. oraz w DSp 4 (1964), 1540 n.