Frumencjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od rzeczownika frumentum 'zboże, żyto, pszenica'. Frumencjusz byłby zatem 'hodowcą lub dostawcą zboża'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Frumencius, Frumentius.

W rocznikach kościelnych odnaleźć można dwóch świętych oznaczanych tym imieniem. Ponieważ jeden z nich należy do grupy męczenników, wśród których ledwo jest wymieniony, tu poprzestaniemy na tym, który uchodzi za apostoła Etiopii:

Frumencjusz z Aksum. Początki chrześcijaństwa w Etiopii spowito w najrozmaitsze legendy. Jedna z nich inicjatywę przypisywała eunuchowi królowej Kandaki, o którym opowiadają Dz 8, 27-39. Inne myliły Etiopię z Indiami i dlatego główną zasługę przypisywały apostołom: Andrzejowi, Tomaszowi lub Mateuszowi. W rzeczy samej Etiopia już przed przyjęciem chrześcijaństwa była krajem zasobnym, wyposażonym w instytucje podobne do tych, jakie istniały u sąsiadów. Była też jednym z najpotężniejszych sprzymierzeńców Bizancjum, z którym rozwijała wielostronne kontakty handlowe. Tymi to drogami dotarł do Etiopii judaizm, trudno jednak powiedzieć, czy wyprzedził tam chrześcijaństwo. To ostatnie zaszczepiono dzięki wydarzeniom, które opisał Rufin. Gdy podróżnik Myropios z Tyru dostał się w ręce tubylców, dwóch z jego młodych towarzyszy uprowadzono na dwór władcy. Jeden z nich, Frumencjusz, został z czasem podskarbim i sekretarzem króla. Po śmierci władcy Frumencjusz nadal spełniał wysokie funkcje, popierając przy tym kupców -rzymskich-. Oni to zbudowali dla siebie pierwsze kościoły w kraju. Po dojściu do pełnoletności nowego króla Frumencjusz opuścił kraj i przybył do Aleksandrii. Tam to nalegał, aby do Etiopii wysłać biskupa. Ale Atanazy, który dopiero co został biskupem Aleksandrii, doszedł do wniosku, że najlepszym kandydatem będzie sam Frumencjusz. Jego też jako biskupa odesłał do Etiopii, gdzie późniejsi nazwali go Abba Salama. Dalsze dociekania pozwalają przypuszczać, że władcą, który go przyjął na swój dwór, był Ezana. On też został chrześcijaninem. Posiadamy dzięki Atanazemu list cesarza Konstancjusza adresowany do tego władcy. Jego panowanie można w przybliżeniu rozciągać na okres od 315 do 335 r. Wynikałoby stąd, że Frumencjusz, jak Atanazy, walczył z arianizmem. W każdym razie Kościół w Aksum rozwijał się intensywnie. Kiedy Frumencjusz zmarł, nie wiemy. Jego wspomnienie wpisano do Martyrologium Rzymskiego pod dniem 27 października. Etiopczycy wspominają go 26 miesiąca hamlé, a Grecy 30 listopada.