Furzeusz

To zlatynizowana forma imienia irlandzkiego Fursey (Fursa) o niejasnym znaczeniu.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Furseus, ang. Fursey, fr. Fursy, Foursy, niem. Furseus.

Furzeusz, misjonarz irlandzki. Urodził się w początkach VII stulecia. Miał być wnukiem irlandzkiego króla Munsteru. Za braci miał świętych Foilana i Ultana. Legenda wiązała go ponadto ze św. Brendanem. Habit mnisi przywdział w Cluain-Fearta, ale żył w eremie. Oddawał się też kaznodziejstwu i dokonał wielu nawróceń. Nieco później doznał wizji, których opis stanowi jeden z najciekawszych pomników hagiografii irlandzkiej. Wiódł potem życie wędrowne. Przeniósłszy się do Anglii, miał następnie przewędrować Mercję i Kambrię. Na jakiś czas osiadł wreszcie w Anglii Wschodniej, gdzie z braćmi założył klasztor, ale sam żył w eremie. Około r. 642, niepokojeni najazdami króla Mercji, przenieśli się na kontynent. Na dworze Chlodwiga II nawiązał przyjaźń z majordomem Erchinoaldem, który umożliwił mu fundację klasztoru w Lagny nad Marną. Ściągnął do siebie wielu świętych mnichów z Irlandii. Potem założono drugi klasztor pod Péronne; on to dał początek osadzie Saint-Quentin. W tym czasie występował już jako chorepiscopus. Zamierzając odwiedzić dawną fundację w Anglii, ruszył w drogę, ale zachorował i zatrzymał się w Mazerolles-en-Ponthieu. Gdzie i kiedy umarł- Zapewne w r. 648 lub następnym. Za jego dies natalis uchodzi 16 stycznia. Dzień 9 lutego, pojawiający się w niektórych kalendarzach, jest zapewne wspomnieniem depozycji lub translacji. Pierwsza Vita Fursei powstała przed r. 731. Z jej wczesnej wersji czerpał dla swej Historia ecclesiastica gentis Anglorum Beda. W Lagny i gdzie indziej pojawiły się później kolejne pisma hagiograficzne, poświęcone popularnemu świętemu. Na rozwój tego rodzaju piśmiennictwa wywarły one wpływ ogromny. W ikonografii przedstawiany jest Furzeusz albo z laską, którą wywołuje cudowne tryśnięcie źródła, albo z dwoma bykami, pokornie warującymi u jego stóp.