Fulwian

Imię łacińskie, genetycznie cognomen utworzone od nomen gentilicium Fulvius, które z kolei wywodzi się od wyrazu pospolitego fulvus 'brunatny'. Fulvianus to 'należący do Fulviusa przez adopcję lub wyzwolenie'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Fulvianus, wł. Fulviano.

Fulwian, wspominany 16 lub 28 listopada. Czczono go na Wschodzie i wspominano w niektórych meneach razem ze św. Mateuszem (Maciejem), przyjmując, że był tym -etiopskim księciem-, który apostoła skazał na stos, ale na widok zdziałanych przezeń cudów sam się nawrócił, dał się pod imieniem apostoła ochrzcić, a potem został biskupem, założycielem prawdziwej dynastii biskupów. W rzeczy samej postać pochodzi z apokryfów. Inny apokryf lokalizuje ją w Myrmenie, Myrmie lub Smyrnie, mieście antropofagów. Potem dopatrywano się w tym miejscowości na Krymie. W opowieści występuje też żona Fulwiana, Zyfagia (Bulfa), która przyjmując chrzest nazwała się Zofią. Została następnie diakonisą. Problemów literacko-historycznych, które nasuwa apokryf, potąd nie rozwiązano.