Gaudencja

Imię żeńskie pochodzenia łacińskiego; zarówno forma męska, jak i żeńska, tj. Gaudentius i Gaudentia utworzone zostały jako cognomina od imiesłowu gaudens, -tis 'weselący się, radujący się'.

W Polsce potwierdzone w XIII i XIV w., szczególnie na Śląsku. W wiekach późniejszych i obecnie używane bywa jako zakonne imię w niektórych żeńskich klasztorach. W dokumentach potwierdzone są formy: Gaudencia i Gaudencyja.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gaudentia, niem. Gaudenzia.

Gaudencja, dziewica. Martyrologium Hieronimiańskie wymienia ją pod dniem 30 sierpnia, bez oznaczenia miejsca, w którym by miała umrzeć lub być czczona. W Martyrologium Rzymskim zlokalizowano już tę cześć w Rzymie i bezpodstawnie połączono ze wspomnieniem męczenników Feliksa i Adaukta. Później wysunięto hipotezę, że jest identyczna z Kandydą, o której Martyrologium Hieronimiańskie wspomina w dniu poprzednim. Nie zaopatrzono jednak hipotezy w jakiekolwiek przesłanki. Tak więc pozostaje świętą, o której nic nie wiemy, jakby jednym z nieznanych żołnierzy w bojach o szczęśliwość wieczną.