Gerazym (Gerasimos)

Imię pochodzenia greckiego: Gerásimos, złożone z tematu rzeczownika géras 'dar zaszczytny, przywilej' i formantu -imos. Rzymianie przejęli je jako Gerasimus.

W Polsce notowane przede wszystkim na Rusi od XV w. w formach: Gerasym, Harasym, Arasym. Od tego to imienia pochodzi nazwisko Harasymowicz, Harasimowicz.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gerasimus, gr. Gerásimos, błr. Gerasim, ros. Gerasim, ukr. Harasym.

Doliczamy się trzech świętych tego imienia. Najsławniejszym stał się niewątpliwie przedstawiciel wczesnego monastycyzmu wschodniego:

Gerazym, ihumen palestyński. Miał pochodzić z Lycji. Tam też rozpoczął życie zakonne, ale pociągała go sława eremitów palestyńskich. Około r. 451 osiadł w pobliżu Morza Martwego. Pod wpływem Teodozego, patriarchy-intruza, sprzyjał przez pewien czas ideom Eutychesa, ale wkrótce, niewątpliwie pod wpływem Eutymiusza Wielkiego, przylgnął do chalcedońskiej ortodoksji. Około r. 455 założył niedaleko Jordanu klasztor mieszany, to znaczy kolonie eremów oraz ośrodek monastyczny, do którego pustelnicy wracali na soboty, niedziele i poniedziałki. W swej Łące duchownej Jan Moschos opowiada rozmaite ciekawostki z życia tego środowiska. Sam założyciel zmarł 5 marca 475 r. W tym też dniu wspominają go kalendarze syryjskie oraz Martyrologium Rzymskie. Grecy umieszczają jego wspomnienie w przeddzień lub w dniu 20 marca. Żywot ihumena przypisywano ongiś Cyrylowi ze Scytopolis. W rzeczywistości skomponowano go w drugiej połowie VI stulecia.