Getuliusz

Imię łacińskie, genetycznie cognomen utworzone na podstawie greckiej, od rzeczownika gethos 'radość'. Imię Getuliusz należałoby tu rozumieć jako 'pochodzący od Getulusa'. Ale to cognomen pochodzić też może od krainy geograficznej w Libii bądź od nazwy etnicznej Getów, plemienia pokrewnego Dakom.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Getulius, wł. Getulio.

Getuliusz, Cerealis, Amancjusz i Prymityw, męczennicy rzymscy. Passio Getulii opowiada, że jej pierwszoplanowy bohater był uczonym wielmożą z Tivoli, a jego żoną Symforoza, matka siedmiu synów męczenników. Opuściwszy rodzinę, Getuliusz wybrał się na przepowiadanie ewangelii do Sabinum. Tymczasem jego brat Amancjusz był trybunem w armii, ale nie ujawniał swojej wiary. Cesarz Hadrian miał potem wysłać za Getuliuszem trybuna Cerealisa, ale ten pod wpływem nauk pierwszego sam został chrześcijaninem. Dołączył do nich ich przyjaciel Prymityw. Wszystkich w końcu przychwycono i skazano na stos. Gdy płomienie nie jęły się Getuliusza, ścięto mu głowę. Tak sprawę przedstawia późna legenda, chcąc zapewne, jak inne, wytłumaczyć kult męczenników, o których niewiele już wiedziano; łączy ich więc w grupy związane pokrewieństwem lub przyjaźnią. W każdym razie sama Passio powstała późno, w VI-VIII w. Jest też spokrewniona z innymi fabularnymi utworami. Natomiast kult Getuliusza, może zupełnie odrębny od czci oddawanej innym wymienianym z nim męczennikom - wydaje się być prastary. Nie zapisano go jednak wcześniej w martyrologiach. Dostał się do nich dopiero dzięki Adonowi, a ten zapewnił mu miejsce pod dniem 10 czerwca.