Goeryk

Imię pochodzenia germańskiego (wizygockiego), o członach: gaud- / gaos / -goz 'Got' i -rik / -rich 'władca, panujący'. W zabytkach gockich wspomina się imię Gaujareiks.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Goëricus, fr. Goéry, Giry, Goëric, niem. Göricus.

Goeryk, biskup Metzu. W testamencie Dagoberta z r. 636 nazwany jest Abbonem. Wedle Vita Goerici, utworu o wątpliwej wartości historycznej, pochodził z Akwitanii, a był synem Gomarda oraz krewnym Aigulfa, biskupa Metzu. Zanim przyjął święcenia, był podobno żonaty i miał dwie córki. Dotknięty ślepotą, przyrzekł budowę dwóch kościołów. Został wysłuchany. W r. 629 wstąpił po Arnulfie na stolicę biskupią, ale, jak poprzednik, chętnie chronił się na odludziu w Wogezach i tam trawił czas na rozmyślaniach i modlitwie. Zmarł 19 września w r. 643 lub 644. Jest patronem miasta Epinal. W zbiorze listów św. Dezyderego z Cahors znajduje się jego list oraz drugi do niego adresowany.

Listy w PL 87, 235 oraz 262. Wspomniany Żywot w BHL 3606-3607. Inne w DHGE 21 (1985), 446 n. - Ikonografia w LCI 5 (1973), 3 n.