Gondulf

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: gund- 'wojna, walka' i -wolf / -wulf 'wilk'. W piśmiennictwie występuje w formach: Gundulf, Gondulf, Gundulph, Gondulph, Gondon.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gondulfus, Gundulphus, fr. Gondon, niem. Gondulf, Gundulf.

Hagiografowie wymieniają czterech świętych, znanych w średniowieczu pod tym imieniem. Ale o żadnym z nich wiele powiedzieć nie można. Najlepiej zaświadczony jest chyba

Gondulf, biskup Metzu. Zasiadał na tej stolicy jako 39. Początek jego pontyfikatu przypadł na r. 816 lub 819. W gronie kleru miał Aldryka, przyszłego biskupa w Le Mans. W r. 821 uczestniczył w synodzie w Thionville. Trzydziestu dwóch biskupów z archidiecezji mogunckiej, kolońskiej, trewirskiej i remeńskiej uchwaliło wówczas kanony, mające gwarantować bezpieczeństwo kleru. Gondulf zmarł we wrześniu 822 r. Pochowany został w opactwie w Gorze. Wspomnienie obchodzono tam 6 września.