Heladiusz

Imię łacińskie, genetycznie cognomen utworzone na greckiej podstawie Helládios (łac. Helladius) 'z Hellady; posiadający cechę helleńską'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Helladius, Heladius, Elladius, wł. Elladio, Eladio.

Hagiografowie wymieniają sześciu świętych tego imienia. Czterech z nich widnieje w Martyrologium Rzymskim. Tu jednak poprzestaniemy na tym, który dobrze zaświadczony jest w pomnikach historii i który też w dziejach Kościoła wizygockiego odegrał pewną rolę.

Heladiusz (Eladiusz) z Toledo. Był najpierw pierwszym ministrem królów wizygockich. Zrezygnował jednak z życia na dworze i w opactwie w Agali, dokąd już przedtem udawał się na nocne modlitwy, przyjął habit mnicha. Obrano go tam opatem. W r. 615 zmarł w Toledo biskup Aurazjusz i wówczas król Sisebut zaproponował go na następcę. Okazał się pełnym miłosierdzia dla ubogich. W Tucci konsekrował kościół pod wezwaniem św. Leokadii, w którym sam miał spocząć. Jego jurysdykcja rozciągała się chyba poza własną diecezję, skoro zwracano się doń o załatwienie spraw ogólniejszych. Świadczyłby o tym list św. Izydora, adresowany Helladio aliisque episcopis. Na krótko przed śmiercią udzielił diakonatu św. Ildefonsowi. Na następcę wyznaczył swojego ucznia - Justusa. Zmarł w r. 633. Wspominano go w dniu 18 lutego.