Henryka

Imię pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik męskiego imienia HENRYK.

W Polsce znane i używane do czasów obecnych.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Henrica, fr. Henriette, niem. Henrike, wł. Enrica, Enrichetta.

Henryka Dominici urodziła się 18 października 1829 r. w Borgo Salsasio, w skromnej rodzinie piemonckiej. W czwartym roku straciła ojca. Wychowywał ją odtąd surowy wuj, proboszcz. Zaprawiła się wtedy w solidnej pobożności. W r. 1850 wstąpiła do Sióstr Św. Anny od Opatrzności, zgromadzenia założonego niedawno przez markizę Falletti di Barolo. W czasie epidemii cholery miała okazję dać dowody swego wielkiego poświęcenia dla innych. Gdy miała 32 lata, obrano ją przełożoną zgromadzenia. W czasach dla Kościoła i społeczeństwa trudnych rządziła zgromadzeniem troskliwie i roztropnie. W miastach Italii i w Indiach założyła około trzydziestu nowych domów zakonnych. Uchodziła dzięki temu za współzałożycielkę instytutu. Zmarła w Turynie 21 lutego 1894 r. Paweł VI beatyfikował ją w r. 1978.