Tego dnia świętują
Imię żeńskie, u nas pochodzenia kościelnego, najprawdopodobniej za pośrednictwem czeskim z niem. Agnes, a to z łac. Agnes. W łacinie prawdopodobnie z greckiego (por. gr. hagné, agné - 'czysta, dziewicza', ale to nie całkiem pewne). Przyrostek -ka w Agnieszka dodany już został na gruncie słowiańskim (czeskim...
Zobacz więcejJest to imię wywodzące się z języka włoskiego. Pochodzi ono od określenia francesco 'Francuz, Francuzik', jakim kupiec Piotr Bernardone nazwał swego syna Jana, kiedy wrócił z Francji. W Asyżu zaczęto powszechnie nazywać chłopca tym określeniem. Pod takim imieniem znany jest powszechnie. Na popularność...
Zobacz więcejWywodzi się od imienia Elżbieta.Elżbieta to imię hebrajskie Elisheba, z grupy imion teoforycznych z elementem el- 'Bóg'. Całość interpretować można jako 'Bóg moją przysięgą'. Do Europy przyszło wraz z chrześcijaństwem. Spopularyzowało się dzięki św. Elżbiecie - matce Jana Chrzciciela i św. Elżbiecie...
Zobacz więcejTo mitologiczne imię (córka Zeusa, żona Menelaosa) może pochodzić od greckiego słowa hel- 'blask, jasność' lub helán- 'pochodnia'. Istnieje też inna teoria pochodzenia tego imienia. Może wywodzić się od słowa helené 'kosz trzcinowy'. Co roku odbywały się tzw. helenoforie (helenophoria), czyli procesje...
Zobacz więcejJest to imię germańskie, częste w domach panujących Niemiec. Złożone jest z elementów: heim- 'ojczyzna' i -rihhi 'władca'. Całość interpretować można jako 'pan domu, władca ojczyzny'. W historii znamy cesarzy tego imienia. Nosili je też królowie francuscy i polski król Henryk Walezy. W Polsce jest to...
Zobacz więcejImię pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik męskiego imienia HENRYK. W Polsce znane i używane do czasów obecnych. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Henrica, fr. Henriette, niem. Henrike, wł. Enrica, Enrichetta. Henryka Dominici urodziła się 18 października 1829 r. w Borgo Salsasio, w skromnej rodzinie...
Zobacz więcejWywodzi się z języka greckiego. Greckie Christophóros to użyty w charakterze imienia własnego przymiotnik christophóros, spotykany w dwóch znaczeniach: 1) 'przynoszący, rodzący Chrystusa' (jako przydawka do Betlejem) oraz 2) 'noszący (w sobie), wyznający Chrystusa'. Formalnie imię to przypomina stare...
Zobacz więcejJest to imię biblijne, pierwotnie imię sztuczne, utworzone na wzór innych imion semickich. Jest to zarazem imię teoforyczne, zawierające element -el 'Bóg'. Hebrajskie mika'el odpowiada polskiemu -Któż jak Bóg-. W Polsce imię występuje od średniowiecza (1220 r.) w formach: Michał, Michael, Michial, Michiel,...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia łacińskiego. Pierwotnie tzw. praenomen (imię właściwe) nadawane dziecku w związku z jakąś cechą fizyczną. Pierwotne znaczenie tego imienia to 'mały'. Później mogło być też używane w funkcji cognomen. W tej roli bardzo często występowało w rodzie rzymskim Emiliuszów (gens Aemilia). Na...
Zobacz więcejChrześcijańskie imię greckie (Pétros), pochodzące od rzeczownika pospolitego pétra 'skała, opoka'. Jest odpowiednikiem aramejskiego wyrazu kefas 'skała, opoka', użytego w funkcji przydomka. Należy do najwcześniejszych imion chrześcijańskich. W Polsce jest to bardzo popularne imię męskie od najdawniejszych...
Zobacz więcejJest to złożone imię słowiańskie, z członami rado- (zob. Radogost, Radomił) i -sław. Człon pierwszy mógł ulec skróceniu, w którego wyniku powstała forma Rasław i Racław (Radosław - Radsław - Rasław / Racław). W dokumentach imię pojawia się w formach Radosław, Rasław, Radsław, Redsław od XII w. (od r....
Zobacz więcejJest to imię wywodzące się z dawnego cognomen łacińskiego Simplicius, Simplicia, które ze swej strony było już cognomen od wcześniejszego Simplex 'skromny, prosty, prostoduszny'. Imię Symplicjusz w Polsce pojawiało się sporadycznie zarówno w formie rzeczownikowej (Symplicjusz, -a), jak i przymiotnikowej...
Zobacz więcej