Szukana litera: "i"
To imię pochodzenia celtyckiego (irlandzkiego); występuje w piśmiennictwie w postaciach: Iubar, Ivor, Iobhar, Ibor. Pierwotnie znaczyło 'cis'. Zostało zanglicyzowane na Ivar. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ibarus, ang. Ivar, Ibor, Jobhar. Ibar, biskup z Becc-Ere (Iubar, Ivor, Mac Lugni). Pochodzić miał...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia germańskiego. Powstało bądź ze skrócenia biblijnego imienia JUDYTA, bądz jako imię proste, zawierające element id- (islandzkie idh) 'praca'. W mitologii germańskiej imieniem Idis zwały się wróżki-kapłanki. W Polsce imię nie jest w źródłach poświadczone. Odpowiedniki obcojęz.:...
Zobacz więcejImię pochodzenia bretońskiego o znaczeniu 'wierny, czysty, szczery, poważny'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Idunet, Ethbinus. Idunet z Bretanii (Ethbinus). Żył w VI stuleciu. Trudno ustalić jego powiązania z innymi świętymi bretońskimi, z którymi go kojarzono, zwłaszcza że rzekoma Vita Iduneta (por....
Zobacz więcejJest to polska postać łacińskiego Aegidius. Do łaciny przeszło z języka greckiego, w którym było jednym z przydomków Dzeusa (Dzeus aigidios - 'Zeus egidonośca'). Grecki przymiotnik aigidios wywodzi się z rzeczownika aigís, aigídos 'tarcza drewniana pokryta skórą kozią', a to z kolei od aiks, aigos 'koza'....
Zobacz więcejImię to dobrze znamy z greckiej literatury antycznej. W mitologii greckiej imię Iphigéneia nosiła córka Agamemnona i Klitajmestry. Została ona ofiarowana bogom za pomyślność wojny trojańskiej. W ostatnim momencie bogini Artemida uchroniła jej życie i przeniosła ją z Aulidy w Beocji do Taurydy na Krymie,...
Zobacz więcejIga to imię żeńskie; zdrobnienie od imienia Jadwiga, obecnie funkcjonujące również jako samodzielne imię. Iga może także stanowić zdrobnienie imienia Ignacja.Jadwiga to znane i popularne w Polsce imię jest pochodzenia germańskiego. Na gruncie germańskim było imieniem złożonym, w którym obie części składowe,...
Zobacz więcejJest to imię, którego pochodzenie nie zostało dostatecznie wyjaśnione. Powszechnie łączy się je z łacińskim rzeczownikiem ignis 'ogień'. U pisarzy starożytnych (np. Pliniusza) występuje w postaci Egnatius, jednak trudno ustalić, czy to jest to samo, co Ignatius. Nie można też wykluczyć jego etruskiego...
Zobacz więcejJest to ruska forma staronordyckiego imienia Ingvarr. Na Rusi należało do imion dynastycznych. Genetycznie jest to imię teoforyczne złożone. W części pierwszej zawarte jest imię Yngvi stisl. boga Freja z grupy Asów, a w części drugiej -varr 'czujny' od czasownika vera 'czuwać'. Imię to nosił książę kijowski...
Zobacz więcej