Hermelinda

Imię złożone pochodzenia germańskiego, z grupy imion teoforycznych. Jako pierwszy człon użyty jest element herme- (od imienia boga Hermina / Irmina), a jako drugi -lind / -lint 'tarcza lipowa'.

W Polsce imię nie używane. Rzadko pojawiające się imię Hermina może być skróceniem imion: Hermelina, Hermelinda, Hermenegilda.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Hermelinda, ang. Hermelinde, niem. Hermelindis, Hermelinde, Ermelinde, Irmlind.

Hermelinda, pustelnica. Miała się urodzić w Ermenold i być spokrewnioną z Pepinami. Już jako dziecko umiała na pamięć Psałterz. Potem obcięła włosy i odmówiła zamążpójścia. Otrzymała -willę- Odenca, utożsamianą z flamandzkim Ter Fonk, ale porzuciła ją, aby w samotności oddawać się modlitwie. Potem, cudownie przestrzeżona, uszła dwom młodzieńcom, którzy zapałali do niej miłością. Schroniła się w Meldricos (Meldert), gdzie resztę dni swego życia spędziła pośród skrajnych surowości. Zmarła mając lat czterdzieści osiem, pod koniec VI w. To wszystko podaje późna Vita, utkana z wątków legendarnych. W Brabancji czczono ją intensywnie. W r. 1950 kardynał Suenens dokonał rekognicji jej relikwii. Wspomnienie obchodzi się 29 października.