Hermenhilda

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: hermen- (od imienia boga Hermina, Irmina) i -hild 'bitwa, walka'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Hermenhilda, Ermenhilda, niem. Hermenhilde, Irmhild, Irminhilde, Irminhild.

Hermenhilda, królowa Mercji i ksieni w Ely. Była córką króla Kentu, Erkonberta (640-664), i Seksburgi. Wyswatano ją za Wulfhera, syna króla Mercji, Pandy. Dzięki niej zapewne przyjął jako pierwszy z panujących w tym kraju chrzest i zabronił kultów pogańskich. Ale biskupstwo w Londynie odsprzedał wygnanemu biskupowi zachodnich Sasów. Hermenhilda urodziła mu syna oraz córkę, św. Werburgę. Gdy w r. 674 owdowiała, przywdziała welon zakonny w opactwie Sheppey, ufundowanym przez jej matkę. Tam też została ksienią. W dwadzieścia lat później podobne stanowisko objęła w Ely. Nie wiemy, kiedy zmarła. Pochowano ją obok matki. W martyrologiach figurowała pod dniem 13 lutego.