Hermes

Jest to mitologiczne imię greckiego boga handlu, kupców, złodziei, posła bogów, przewodnika dusz zmarłych do Podziemia. Miał on moc łagodzenia sporów za pomocą laski - z obwiniętymi dokoła niej wężami, zwanej kaduceuszem. Samo słowo Herm-s ma znaczyć tyle, co 'drogowskaz'. Od imienia tego utworzono imię żeńskie Hermia, które występuje w utworze Szekspira, Sen nocy letniej.

W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Hermes, fr. Herm-s, Herme, Erme, wł. Ermes, Ermeto.

Jak w wielu innych omówieniach, także tu wypada zaznaczyć, że sześciu męczenników, którzy nosili to imię, albo należało do grup wyznawców skazywanych razem i dlatego ledwo wyłaniających się spośród innych imion, albo też było postaciami, które dla braku źródeł ledwo są rozpoznawalne. Stąd powiemy kilka słów wyłącznie o tym, który cieszył się czcią intensywną, szeroko rozprzestrzenioną.

Hermes, męczennik rzymski. Już w r. 354 wpisany był do katalogu świętych jako wyznawca, który poniósł śmierć za wiarę w dniu 28 sierpnia. Z tym zapisem zgodne są zarówno znaleziska archeologiczne (fragmenty grobowca) z dawnego cmentarza przy via Salaria, jak i instrukcja sporządzona przez papieża Damazego (366-384), a także odkryty przed kilku laty fresk, który przedstawia świętego w ubiorze wojskowym. Wedle Passio Alexandri Hermes miał być prefektem Rzymu, którego ten właśnie papież nawrócił. Passio nie jest jednak historycznie wiarygodna, toteż o tym skądinąd autentycznym męczenniku niczego bliższego właściwie nie wiemy. Już około r. 420 istniał kościół ku jego czci. W wieku następnym wybudowano mu w Rzymie bazylikę, którą odrestaurowano w sto lat później. W związku z rozdaniem relikwii Hermesa kult jego był w późniejszych wiekach żywy w Hesji, pod Akwizgranem, w Austrii (Salzburg) oraz w Ronse (Renaix) niedaleko Gandawy.