Heron

Imię wywodzące się z języka greckiego, które Rzymianie przejęli jako Ero / Hero / Heron. Jego podstawę stanowi wyraz pospolity h-r-s 'mocny, silny, bohater'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Hero, Heron.

Martyrologia wyliczają trzech męczenników, którzy nosili to imię: wspominanych razem z Plutarchem i towarzyszami; biskupa Antiochii, który był następcą św. Ignacego; oraz męczennika aleksandryjskiego. Tego ostatniego razem z innymi krótko tu przedstawimy:

Heron, Ater (Arseniusz), Izydor i Dioskur, męczennicy. Wiadomości o ich ostatnim boju zachowały się w liście Dionizego, biskupa Aleksandrii, wysłanym do Fabiusza, biskupa antiocheńskiego. List ten przytoczył w swej Historii Euzebiusz. Wiemy tedy, że sędzia kazał ich -w najokrutniejszy sposób poszarpać-, potem zaś wydał na śmierć ogniową. Oszczędził jedynie Dioskura, który miał piętnaście lat. Spodobały mu się odpowiedzi chłopca, dlatego puścił go wolno. -Jest razem z nami- - pisał o nim Dionizy i dodawał, że czeka -na walkę jeszcze większą i na niespożyty wieniec zwycięstwa-. O tym, co się z nim później stało, Euzebiusz już nas nie informuje. W Martyrologium Rzymskim męczennicy są wspominani pod dniem 14 grudnia.