Hroznata

Imię pochodzenia czeskiego, utworzone za pomocą sufiksu -ata (por. pol. Kalata) od przymiotnika hrozný 'straszny, srogi, groźny'. Forma ta pierwotnie była traktowana jak zdrobnienie. Można ją również interpretować jako zdrobnienie słowa hrozno 'grono', wtedy imię trzeba by rozumieć 'gronko'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., cz., sł. Hroznata.

Hroznata z Teplej. Urodził się w możnej rodzinie czeskiej, spokrewnionej z domem panujących. Na dworze Ottokara I (1192-1230) zajmował wysokie stanowisko. Gdy stracił żonę i syna, postanowił jednak porzucić karierę dworską i w Teplej, w połowie drogi z Pilzna do Chebu, ufundował klasztor norbertanom, których sprowadził ze Strachowa pod Pragą. W r. 1192 zgłosił swój udział w krucjacie, ale gdy ta nie doszła do skutku, w zamian za rolę krzyżowca ufundował klasztor dla zakonnic w Choteszowie. Potem sam wyruszył do Rzymu, aby z rąk Innocentego III przyjąć biały habit norbertański. Po powrocie mianowano go w Teplej przeorem i zarządcą dóbr doczesnych opactwa. Gdy w tym charakterze udawał się do zależnego od opactwa kościoła w Hroznatinie, pochwycono go i uwięziono na zamku w Kinsbergu, własności wrogiego opactwu klanu. Traktowano go źle, toteż gdy 14 lipca 1217 r. zmarł we więzieniu, lud uznał go za męczennika. Jego kult zaaprobował w r. 1897 Leon XIII.