Humiliana

Imię pochodzenia łacińskiego, pierwotnie cognomen utworzone za pomocą sufiksu -anus (dla kobiety -ana), który jest charakterystyczny dla cognominów adoptowanych i wyzwoleńców. Podstawę cognomen stanowi wyraz pospolity humilis, -e, 'niski, mały, pokorny'.

W Polsce poza zakonami nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Humiliana, wł. Umiliana.

Humiliana dei Cerchi. Urodziła się w r. 1219 we Florencji, w rodzinie szlacheckiej. W r. 1235 poślubiła pewnego lichwiarza. Sześć lat później owdowiała. Zwróciła się wówczas ku modlitwie i dziełom miłosierdzia. Przeżywając najrozmaitsze i liczne przeciwności, dała dowody heroicznej pokory. Już za życia przypisywano jej rozmaite cuda. Zmarła w swym rodzinnym mieście 19 maja 1246 r. Jej kult zaaprobował w r. 1694 Innocenty XII.