Izarn(Us)

Imię złożone pochodzenia germańskiego. Jako człon pierwszy występuje element is- / eise- 'żelazo, broń', a jako drugi -arn 'orzeł'.

U nas nie występuje.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Isarnus, niem. Isarn.

Izarn, opat z Marsylii. Pochodził z Tuluzy. Habit mnisi przyjął z rąk Stefana II, biskupa Agde. Potem osiadł w opactwie Św. Wiktora w Marsylii. Wkrótce został tam przeorem, a w r. 1021 opatem. Uprawiał skrajne umartwienia, które już współcześni oceniali jako przesadne. Jego przyjaciel, św. Odylon z Cluny, lubił żartować na ten temat. Był już niezdrów, gdy przedsięwziął podróż do Hiszpanii, aby wykupić z rąk Arabów - zakonników uprowadzonych w czasie pirackiego napadu na wybrzeża Francji. Zmarł wracając z tej podróży, 24 września, prawdopodobnie w r. 1043. Urban V dokonał translacji jego szczątków. Niektóre diecezje francuskie obchodzą jego wspomnienie w dniu 25 lub 26 września.