Jodok

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Jodocus, Judocus, Judocius, ang. Joyce, fr. Josse, Judoce, Uzec, niem. Jodok, Jodocus, Jost, Just.

Jodok (Judok, Just, Joss) żył w VII stuleciu. Miał być synem Jutaela, bretońskiego króla Armoryki. Zrezygnowawszy z następstwa tronu, został kapłanem i zrazu oddał się na usługi hrabiego Heimona z Ponthieu. Około r. 644 osiadł jako pustelnik w Brahic, a w 652 w Runiac. Po odbyciu pielgrzymki do Rzymu żył znów w eremie w Runiac. Nie znamy daty śmierci (688-), ale wspominano go zawsze w dniu 13 grudnia. Z obawy przed najazdami normandzkimi relikwie przeniesiono w IX stuleciu do opactwa w Hyde pod Winchesterem. W r. 977 sprowadzono je może z powrotem do Runiac. Czczono go potem w wielu krajach. m.in. w Prüm i w Trewirze. Kult rozszerzył się z czasem na całe Niemcy i kraje sąsiednie. Czczono go także w Polsce (Głuchołazy, Tęgoborze). Dziś czczą go jeszcze w Pas-de-Calais, gdzie organizuje się pielgrzymki do Saint- -Josse-sur-Mer, a także w Alzacji, Belgii i krajach skandynawskich.