Junian

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen od gentilicium (lub innego cognomen) Iunius 'czerwcowy, w czerwcu urodzony', utworzone za pomocą przyrostka -anus, który był charakterystyczny dla cognominów wyzwoleńców i adoptowanych.

W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Iunianus, fr. Junien, Junin, wł. Juniano, Giuniano.

Francuska literatura hagiograficzna zna dwóch świętych tego imienia. Tu wystarczy wspomnieć jednego.

Junian z Mairé znany jest wyłącznie z żywota, skomponowanego w dwa stulecia po śmierci. Urodzić miał się około r. 500. Zrazu wiódł życie pustelnicze. Gdy zgromadziło się u niego sporo uczniów, osiadł z nimi w Chastinlieu, potem zaś Chlotariusz I miał mu podarować posiadłość w Mairé-l'Evescault (w depart. Deux-S-vres). Był podobno w listownym kontakcie ze św. Radegundą. Zmarł w tym samym dniu co ona, tzn. 13 sierpnia 587 r. Relikwie i założone przez niego opactwo przechodziły potem rozmaite koleje losów, których tu streszczać nie będziemy. Obecnie świętego wspomina się w dniu 12 lub 14 sierpnia.