Kadok

Imię pochodzenia celtyckiego (walijskiego), utworzone od wyrazu pospolitego cad 'bitwa, potyczka'. Imię to stało się podstawą dla zdrobniałego Cadogan.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Cadoganus, Cadocus, ang. Cadogan, Cadog, fr. Cadoc.

Czy istnieje jeden tylko święty tego imienia, czy też legendy, które są z nim związane, odnoszą się do kilku postaci- Badacze nie są w stanie odpowiedzieć na te pytania. Idąc za nimi poprzestajemy na kilku informacjach, objętych jednym hasłem:

Kadok z Llancarvon. Wedle późnej Vita (XI w.) miał być królewiczem, krewnym św. Dawida Walijskiego. Podobno na początku przebywał u jakiegoś pustelnika. Potem kształcił się w szkole klasztornej w Lismor (Irlandia). Stamtąd właśnie miał ze sobą przyprowadzić gromadkę mnichów, w tym św. Finiana, i razem z nimi założyć opactwo w Llancarvon. Zaznaczmy jednak, że tę walijską fundację przypisuje się także św. Germanowi lub św. Dubrycjuszowi. Umarł Kadok około r. 570 w Weedom (Northamptonshire). Nazywano je po łacinie Benevenna i stąd to zapewne powstało mniemanie, jakoby Kadok był biskupem włoskiego Benewentu. Wczesne źródła nazywały go Mądrym. Przydomek pochodził stąd, że przypisywano mu zbiór maksym i przysłów walijskich. Utrzymywano ponadto, że pielgrzymował do Rzymu i Jerozolimy, że podróżował po Irlandii i Szkocji; a także ewangelizował Pikardię oraz okolice Morinie. Bretończycy uważali go za swojego i sądzili, że przebywał przede wszystkim u nich. W rzeczy samej istnieją w Bretanii ślady jego wczesnego kultu lub co najmniej jego pobytu. W Wielkiej Brytanii wspomnienie obchodzone było w dniu 23 stycznia. Natomiast w Bretanii - 21 listopada. Występowały również inne daty tego wspomnienia.