Kapreol

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od wyrazu pospolitego capreolus 'kozioł, koziołek; słupek, podpora'.

W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Capreolus.

Kapreol, biskup Kartaginy. Na dostojną stolicę wstąpił po wielkim Aureliuszu w r. 429 lub następnym. Zasiadał na niej około sześć lat. Były to czasy nad wyraz trudne. Po wkroczeniu na ziemię afrykańską Wandalowie szybko posuwali się naprzód. Stali już u bram Hippony, w której umierał św. Augustyn. List wzywający biskupów na sobór do Efezu nadszedł późno, dwa miesiące przed terminem. Na to, aby w takiej sytuacji móc się naradzić i wysłać do Efezu przedstawiciela episkopatu afrykańskiego, czasu już nie starczyło. Kapreol wydelegował tam tylko diakona Bestulę, któremu wręczył list do ojców soborowych. Na żądanie Cyryla Aleksandryjskiego włączono ten list do akt soborowych. Potem biskup powiadomił cesarza o śmierci Augustyna. Około r. 432 odpowiedział dwom duchownym hiszpańskim, którzy konsultowali się w sprawie nauki Nestoriusza. Znacznie trudniej ustalić autorstwo niektórych mów przypisywanych Kapreolowi. Tak np. mowę De tempore barbarico jedni przypisują jemu, inni natomiast sądzą, że jej autorem był Quodvultdeus, jego następca na stolicy biskupiej. Kapreol zmarł może w r. 437, w każdym razie przed wkroczeniem Genzeryka do Kartaginy (439). Dzień śmierci pomieszcza się między 22 a 30 lipca.