Karadok

Imię pochodzenia celtyckiego (walijskiego): Caradwg 'miłowany, kochany, drogi'. Nosił je jeden z rycerzy -Okrągłego stołu-.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Caradocus, Caratacus, ang. Caradog, Caradoc, Carthage.

Mówić, ilu świętych reprezentowało to imię w zapisach hagiograficznych, to rzecz zgoła niemożliwa. Widnieją w pomnikach historycznych Iroszkotów, ale mieszają się tam z postaciami o imionach bliskobrzmiących, przede wszystkim zaś ledwo wyłaniają sie z mgieł celtyckiej przeszłości; nie pozwala to na dostatecznie jasną identyfikację i rozróżnienie poszczególnych postaci. Ograniczymy się przeto do zasygnalizowania jednego z takich trudnych hagiograficznych problemów, który z braku pewnych źródeł pozostanie, jak się wydaje, problemem nie do rozwiązania.

Karadok, mnich celtycki z V w. Z niejasnych i rozproszonych wzmianek niczego konkretnego o nim wydobyć się nie da. Ale jego kult tak był na obszarach zamieszkanych przez celtycką ludność zakorzeniony, że uznać go należy za świętego wszystkich Celtów. Dla wytłumaczenia zasięgu tego kultu, a także dla uzasadnienia rozmaitych terminów jego wspomnień powstały hipotezy, wedle których chodziłoby nie o jedną, ale o dwie lub nawet trzy postacie. Spośród owych terminów najbardziej tradycyjnym był dzień 16 maja, ale w kalendarzach irlandzkich widniał także często pod dniem 28 marca. W Irlandii utrwaliło się ponadto mniemanie, że był misjonarzem, towarzyszem św. Patryka, z pochodzenia Kornwalijczykiem. Przypisywano mu założenie klasztoru w Tulen (dziś Dulane, w hrabstwie Mide). Niektóre legendy zwały go biskupem, pierwszym męczennikiem, pierwszym mnichem i pierwszym sędzią Irlandii. Utrzymywały, że uczestniczył w komisji, która pod przewodnictwem św. Patryka dokonała rewizji i do chrześcijańskich pojęć zaadoptowała dawne prawodawstwo irlandzkie. Znalazł się też Karadok w słynnych genealogiach irlandzkich. Nieraz zwano go Karantokiem, Kairnachem, Karnachem lub podobnie.