Karantok

Imię pochodzenia celtyckiego (walijskiego), forma oboczna imienia KARADOK.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Carantocus, ang. Carantag.

Ze świętymi tego imienia sprawa przedstawia się najzupełniej tak jak z Karadokami, o których mówiliśmy przed chwilą. Podajemy więc nieco informacji, zbierając je w jedno umowne hasło:

Karantok z Walii (V w.-). Legenda wiązała go z królem Arturem. Nie przebywał ani w Irlandii, ani w Bretanii, chociaż także na tych terenach odnajdujemy wyraźne ślady jego kultu. Brewiarz z r. 1516 dopatrywał się w nim mistrza św. Tenena. Wedle innych był towarzyszem św. Gwenola. Jakiegoś Karantoka, patrona Lavrenny w hrabstwie Pembrokeshire, miano kanonizować na prośbę Gerwalda z Cambrai. Gdzieniegdzie wspomnienie obchodzono w dniu 13 kwietnia.