Karylef

Jest to powstała w Galii forma łacińskiego cognomen Carillus, będącego spieszczeniem pierwotnego Carus 'drogi, ulubiony'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Carilefus, Carillus, fr. Cherileffe.

Karylef z Menat. Posiadamy kilka żywotów tego świętego, niestety, najstarsze pochodzą z IX w., podczas gdy sam wyznawca żył w w. VI. Miał razem ze św. Awitem opuścić Owernię, a następnie, dążąc do życia doskonalszego, przebywać jako pustelnik w rozmaitych miejscach. Gdy w końcu rozszedł sie ze św. Awitem, miał nad rzeką Anille (Anisola) założyć klasztor. O istnieniu tego klasztoru około r. 576 wspomina Grzegorz z Tours. Wedle dyplomu Klodwiga III z r. 693 wybudowano go na cześć wyznawcy Karylefa. Jest więc wysoce prawdopodobne, że nie on założył klasztor, ale tylko swym pustelniczym życiem uświęcił okolicę, w której klasztor później powstał. Wspomnienie eremity, którego znamy niemal tylko z imienia, obchodzono w nim w dniu 1 lipca.