Kastor

Jest to imię pochodzenia greckiego. Wywodzi się od pospolitego wyrazu kást-r 'bóbr'. Według Homera nosił je Kást-r, brat Polideukesa i Ledy, jeden z mitycznych herosów greckich. Uchodził za tego, który oswoił konie. Przeniesiony na niebo, jako jedna z gwiazd stał się opiekunem żeglarzy. Inny Kást-r - Kreteńczyk - uchodził niekiedy za ojca Odyseusza.

W czasach hellenistycznych imię było bardzo popularne w Egipcie, a także na Wyspach Egejskich i w Azji Mniejszej, zwłaszcza w Pizydii. Od Greków przejęli to imię Rzymianie (Castor i Polluks - nazwa gwiazdozbioru).

W Polsce brak poświadczeń, choć w literaturze (Pan Tadeusz) pojawia się czasem mitologiczny Kastor z bratem Polluksem (gwiazdozbiór).

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Castor, fr. Castor, niem. Kastor, wł. Castore.

Święci noszący to imię nie są liczni. Mimo to można by ich podzielić na dwie grupki: przedstawicieli epoki starożytnej - o tych wiemy niewiele - oraz postacie z wczesnego średniowiecza. Tu podamy krótkie wzmianki o trzech.

Kastor, męczennik z Tarsu (Cylicja). Wspomniany jest w martyrologiach kilkakrotnie, zwłaszcza pod 28 marca i 27 kwietnia. W jednym wypadku wspomnienie jego złączone jest ze wspomnieniem św. Stefana, męczennika, w drugim zaś ze wspomnieniem św. Doroteusza. Żadnych innych przekazów nie posiadamy. Także i ten święty jest nieznanym żołnierzem męczeńskich bojów o wiarę.

Kastor z Karden. Pochodzić miał z Akwitanii. Był potem uczniem św. Maksymiana, biskupa Trewiru, który udzielił mu święceń kapłańskich. Zamiłowanie do samotności sprawiło, że porzucił miasto, może w czasie wygnania biskupa, i osiadł w Karden nad Mozelą. Wiódł tam życie pustelnicze w czasie, gdy na Zachodzie jeszcze się ono nie rozkrzewiło. Pozyskał z czasem sobie uczniów. Zmarł 13 lutego około r. 389. Biskup Wiamed (753-791) odnalazł jego szczątki i przeniósł je do kościoła Św. Paulina. W r. 836 arcybiskup Hetti zabrał je do Koblencji.

Kastor, biskup z Apt (w Prowansji). Miał pochodzić z Nîmes, studiować w Arles, a następnie zawrzeć związek małżeński. Dopiero później miał uzgodnić z żoną, że wstąpią do klasztoru. Jest zaś rzeczą pewną, że przed biskupstwem przebywał i funkcje kierownicze spełniał w klasztorze Mananque. Około r. 419 powołany został - może jako pierwszy - na biskupstwo w Apt. Jan Kasjan na jego prośbę napisał De institutione coenobiorum (Ustawy życia mnichów) oraz pierwszą księgę swych słynnych Collationes (Rozmowy z Ojcami). Istnieje także list św. Bonifacego z r. 419, w którym wspomniany jest Kastor. Zmarł w r. 426. Jego pamiątkę w diecezji awiniońskiej obchodzono 11 września, obecnie zaś wspomina się go 25 września.