Klelia

Imię starorzymskiej bohaterki (Cloelia), wznowione w XVII wieku w sławnej powieści miłosnej -Clélie- pani de Scudéry. Stąd też późniejsza popularność imienia we Francji i we Włoszech.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Cloelia, Clelia, fr. Clélie.

Klelia Rachela Barbieri. Urodziła się 13 lutego 1847 r. w Budrie pod Bolonią, w ubogiej rodzinie, która wcześnie straciła ojca. Od wczesnych też lat zapoznawała się z niedostatkami i biedą. Wcześnie wreszcie zaczęła promieniować cnotami i niezwykłymi darami. Gdy miała lat 21, wraz z Teodorą Baraldi i Urszulą Donati założyła zgromadzenie, które dla nabożeństwa, jakie żywiła, nazwała Instytutem Sióstr Najmniejszych od Matki Boskiej Bolesnej, przy czym łacińskie minimae nawiązywało do minimów Franciszka z Paoli. Zmarła na suchoty w swej rodzinnej miejscowości 13 lipca 1870. Beatyfikował ją w 1968 Paweł VI, a kanonizował w r. 1989 Jan Paweł II.