Kwintyn

Imię pochodzenia łacińskiego, spieszczenie imienia Quintus 'piąty z kolei' lub cognomen oznaczające przynależność. W tym ostatnim razie imię Quintinus trzeba by rozumieć jako 'należący do Quintusa, syn Quintusa'.

W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Quintinus, fr. Quentin, wł. Quintino.

To lub podobne imię nosiło około dziewięciu świętych. Kult większości z nich nigdy nie zatoczył kręgów szerszych. Pod tym względem na naszą uwagę zasługuje przede wszystkim

Kwintyn, męczennik z Vermand. Miał być z pochodzenia rzymianinem. Ze św. Lucjanem z Beauvais przybył do Galii na głoszenie Ewangelii. Z tym też zamiarem osiadł potem w Amiens. Tam też został aresztowany z rozkazu Rykcjowara. Męczeństwa miał dopełnić w Vermand, które póżniej przemianowano na Saint-Quentin. Tak chciały legendy, które przerabiano wielokrotnie i wzbogacano opowiadaniami o cudach. Zaliczono je razem z innymi do tzw. cyklu Rykcjowara, którego znawcy epoki uważają za postać legendarnego prześladowcy. Niemniej kult męczennika był w średniowieczu bardzo intensywny. Przyczyniły się do tego kolejne translacje relikwii. Jednej dokonać miał św. Eligiusz, innej św. Fulrad. Dotarł także ten kult na nasze ziemie. Natomiast Mist-re de Saint-Quentin Jana Molinata stało się szczytowym wyrazem średniowiecznego gatunku literackiego. W Martyrologium Rzymskim męczennik figuruje pod dniem 31 października.