Laudo

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, w którego funkcji użyty został przymiotnik lautus 'czysty, przyzwoity, doskonały, dostojny'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lautus, Laudus, Laudo, Lauto, fr. Lô, Laud.

Laudo, biskup Coutances. Na stolicy tej zasiadał w pierwszej połowie VI stulecia. Biskupem obrano go podobno, gdy miał 12 lat. Uczestniczył w synodach w Orleanie (533, 538 i 549). Przypuszczają niektórzy, że rezydował także w Briov-re i że zmodyfikował granice swej diecezji. Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa zmarł 21 września 565 r. W czasie najazdów normandzkich relikwie uległy rozproszeniu. Ośrodkiem jego kultu stało się potem Angers, ale cześć biskupa sięgała także Irlandii.