Lea

Imię to znamy z Biblii jako należące do żony Jakuba. Pochodzi ono z jęz. hebrajskiego: Le'ah i ma znaczenie 'krowa'. Wprawdzie przedstawiana poniżej sylwetka była Rzymianką, ale imię jej uczeni wywodzą ze źródła semickiego. Gdyby wywodzić to imię z łaciny, to trzeba by je rozumieć jako 'lwica'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lea, ang. Leah, wł. Lea.

Lea, znana z Rdz 29, 16 i nast., nie zajęła miejsca w martyrologiach. Późno natomiast weszła na ich karty Lea, którą znamy z pism św. Hieronima.

Lea, wdowa rzymska. Ta zamożna rzymska matrona stała się uczennicą i dobrodziejką Hieronima. Gdy w r. 384 zmarła, wielki doktor opłakiwał w listach jej odejście. Zwał ją retorycznie głową (princeps) klasztoru i matką dziewic. Nie znaczy to, że w ściślejszym tego słowa znaczeniu była zakonnicą. Pochowano ją w Ostii, gdzie może miała jakąś posiadłość.