Leobin

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: Leob- / Liob- 'drogi, kochany' oraz -win 'przyjaciel'. Formę oboczną imienia stanowi Liebwin.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Leobinus, ang., fr. Lubin, niem. Leobin, Liebwin.

Leobin, biskup Chartres. Stolicę tę zajmował po Eteriuszu, który w r. 541 uczestniczył w synodzie w Orleanie, a przed Kalatrykiem, o którym wiemy, że w r. 567 był na synodzie w Tours. Sam Leobin swą obecność zaznaczył na synodach orleańskim w r. 549 oraz paryskim w r. 552. Nic ponadto pewnego nie wiemy o nim. Jego Vita zredagowano dopiero w IX w. Nie należy jednak wykluczać tego, że przekazuje dane czerpane z żywej, nieprzerwanej tradycji. Leobin wcześnie miał w Micy rozpocząć życie zakonne. Około r. 525 przebywał podobno w Lyonie u św. Lupusa. Potem znajdował się pod opieką św. Awita. Gdy zasłynął z zalet, biskup Eteriusz wyświęcił go na diakona i kapłana, a następnie powierzał mu różne odpowiedzialne misje. Jego też po śmierci Eteriusza Childebert polecił jako kandydata na osieroconą stolicę. Leobin zmarł w dniu 14 marca, ale w Martyrologium Rzymskim widnieje 15 września.