Leokadia

Jest to z pochodzenia imię greckie. Znane już są w starożytności imiona dwuczłonowe typu: D-mok-des, Filok-des, które zawierają w drugiej części człon -k-des, od gr. k-dos (doryckie k-dos) 'troska'. Imię Le-k-d-s to mniej więcej 'troszczący się o lud' (lud = laós). Imię żeńskie Leokadia utworzone jest od tego imienia męskiego.

W Polsce do dziś jest używane, szczególnie na wschodzie. Formą spieszczoną jest Lodzia, Loda, także Kada.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Leocadia, fr. Léocadie, Locaie, Léochade, hiszp., niem., wł. Leocadia, ros., ukr. Leokadija.

Święta o tym imieniu raz tylko pojawia się na kartach martyrologiów. To Leokadia, panna i męczennica z Toledo. Wedle opowieści miała umrzeć z wycieńczenia w więzieniu, wtrącona tam przez legata Dacjana (r. 304-), ale Passio ta nie jest wiarygodna. To natomiast jest pewne, że przyszła stolica Wizygotów i Arabów, miasto metropolitalne i prymasowskie, czciło tę swą patronkę od najdawniejszych czasów. Była wpisana pod dniem 9 grudnia do najstarszych kalendarzy, a samo Toledo uczciło ją starożytną bazyliką, w cieniu której spoczywały jej relikwie. W tej to właśnie bazylice odbywały się słynne toledańskie synody kościelne w latach 633, 636, 638 i 694, co nie pozostało bez wpływu na rozpowszechnienie kultu samej Leokadii.