Liceriusz

Jest to jedna z obocznych form łacińskiego imienia, genetycznie cognomen powstałe na podstawie zapożyczonego z grecki imienia Glykéros lub Glykéra, pochodzącego od przymiotnika glykerós 'słodki'. Formy Liceriusz, Lizeriusz są wynikiem zmian artykulacyjnych w wymowie dialektalnej - nagłosowej grupy gl- i zwarto-szczelinowego c jako z (por. pol. gw. zwon - dzwon).

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Glycerius, Licerius, Lizerius, ang. Licerius, Lizerius, fr. Lizier, niem. Lizerius, wł. Lizerio.

W martyrologiach spotykamy dwóch świętych oznaczanych tym imieniem. Jeden z nich nie doczekał się czci rozleglejszej i dlatego możemy go tu pominąć. Drugim jest

Liceriusz, biskup Couserans. Opowiada o jego życiu znany hagiograf, Bernard Guy. Jest to jednak relacja zbyt późna, przy tym pełna anachronizmów. Czy Liceriusza wyświęcił Faust z Tarbes, czy też Faust z Riez, przebywający na wygnaniu- Na takie i tym podobne pytania odpowiedzi w źródłach nie znajdujemy. Wolno co najwyżej utrzymywać, że Liceriusz zmarł 27 sierpnia 540 r. Poczynając od IX stulecia, czczono go intensywnie w południowej Francji oraz w Hiszpanii, zwłaszcza w Leridzie.