Majoryk

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen od pierwotnego Maior 'większy, wyższy'. Maioricus to 'pochodzący od Maiora; syn Maiora'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Maioricus, ang. Majoricus, fr. Majoric, wł. Maiorico.

Majoryk, męczennik. Jest jednym z gromady chrześcijan, których w r. 484 o męczeńską śmierć przyprawili arianie Huneryka, króla Wandalów. Biskup tych chrześcijan, Wiktor z Wity, opisał krwawe wydarzenia w Historia persecutionis Wandalicae. Majoryk był synem Dionizji, którą pochwycono pierwszą. Zdarto z niej szaty i publicznie ją biczowano. Nie uległa i nadal zachęcała innych do wytrwania. Majoryk na skutek takich samych udręk rychło wyzionął ducha. Potem ubiczowano także jego siostrę Datywę, ich krewnego, lekarza Emiliana, i innych. Wspomnienie męczenników przypada 6 grudnia.