Makrobiusz

Imię pochodzenia grecko-łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone na podstawie greckiego przymiotnika pospolitego makróbios 'długowieczny'. Możliwe też, że jest to cognomen etniczne od nazwy ludu zwanego u Strabona Makróbioi, a żyjącego w Etiopii. Można by więc imię Makrobiusz rozumieć jako 'długowieczny' lub 'Etiopczyk'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Macrobius, gr. Makróbios, ang., niem. Macrobius, fr. Macrobe, wł. Macrobio.

W Martyrologium Rzymskim pojawia się dwóch Makrobiuszów. Gdzie indziej odnajdujemy trzech dalszych. Na ogół są to męczennicy, których imiona zanotowano tylko dlatego, że pojawiły się wśród licznych wyznawców, umęczonych w czasie zbiorowych kaźni. Poza tym prawie nic o nich nie wiemy. Nieco lepiej rozpoznany został

Makrobiusz, biskup Niciu, męczennik. Synaksarium aleksandryjskie wspominało go pod dniem 26 lutego. Pochodził z Tšmuni (Ašm-m). Wcześnie oddał się studiowaniu Biblii. Miał 24 lata, gdy został diakonem, potem kapłanem. Po męczeńskiej śmierci biskupa Sarapamona z Niciu (w delcie Nilu) objął osieroconą stolicę. Gdy z kolei i jego aresztowano, został zawleczony do Aleksandrii. Poddano go tam rozmaitym torturom. Zginął w r. 307 lub 308. Ciało przeniesiono do Niciu.