Makselinda

Imię żeńskie pochodzenia hybrydalnego łacińsko-germańskiego. Człon pierwszy wywodzi się z łaciny, z przymiotnika maximus 'najwyższy, najdłuższy', a drugi jest germańskim tematem rzeczownikowym -lind- / -lint- 'tarcza ochronna, daszek'. Możliwe też, że jest to zaadaptowane na gruncie germańskim imię pochodzenia łacińskiego Maxellina, Maxillina 'mała, drobna szczęka'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Maxelinda, Maxellina, Maxillina, ang., niem. Maxelinda, Maxelind.

Makselinda. Posiadamy żywot sporządzony w IX stuleciu, ale wyposażony w elementy, które przejęto z przekazów dawnych, odzwierciedlających stosunki panujące w w. VIII. Wedle tego żywota święta urodziła się w rodzinie arystokratycznej. Wcześnie zaręczono ją z jakimś Harduinem, który wypłacił odpowiednią sumę poręczycielską. Na dopełnienie związku zgodzić się jednak nie chciała. Wpadłszy w furię, Harduin zabił ją jednym uderzeniem miecza. Miało się to stać 13 listopada 670 r. Ciało przeniesiono najpierw do Saint- -Souplet, a potem do Caudry, w końcu do Cambrai. Po dziś dzień w Caudry oglądać można cenny relikwiarz pochodzący z XIV w.