Marana

Imię żeńskie, genetycznie cognomen pochodzenia semickiego, prawdopodobnie od nazwy etnicznej Maraneis, jednego z plemion koczowniczych w zachodniej części Arabii.

W Polsce nie było używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Marana, gr. Maran-.

Marana i Cyra. Wywodziły się z arystokracji Beroi (Aleppo), a obrały życie pustelnicze. Teodoret z Cyru opisał je w rozdziale 29. swej Historii mnichów syryjskich. Tylko dwa razy opuściły odosobnienie: aby udać się z pielgrzymką do Ziemi Świętej oraz aby odwiedzić grób św. Tekli. Do synaksariów bizantyńskich wpisano je pod dniem 28 czerwca, natomiast Baroniusz umieścił je w swym martyrologium pod dniem 3 sierpnia.