Marcjana

Imię pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik męskiego MARCJAN.

W Polsce imię bardzo rzadkie.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Martiana, ang. Marciana, fr. Marcienne, niem. Marciana, wł. Marziana, Marzia, Marciana.

W zapisach hagiograficznych spotykamy to imię pięciokrotnie. Dwa z tych wspomnień, zamieszczone pod 9 stycznia i 24 maja, możemy tu pominąć. Odnoszą się do męczennic występujących grupowo, to znaczy w towarzystwie innych świętych. Trzy pozostałe omówimy zwięźle poniżej.

Marcjana z Cezarei Mauretańskiej. Miała być eremitką. Około r. 303 objęło ją prześladowanie dioklecjańskie. Oskarżona o to, że uszkodziła posąg Diany, skazana została na pożarcie przez dzikie zwierzęta. W Martyrologium Hieronimiańskim widniała pod dniem 11 lipca. Na skutek błędu Adona przydzielono jej później 9 stycznia i pod tym też dniem widnieje w Martyrologium Rzymskim. Natomiast pod dniem 12 lipca w martyrologiach widnieje rzekoma męczennica z Toledo. Jest identyczna z Marcjaną Mauretańską, której kult zadomowił się w Hiszpanii i której potem dorobiono odpowiednie curriculum vitae. W tej nowej wersji miała być siostrą św. Kwiterii.

Marcjana z Albi. Jej żywot jest zlepkiem tzw. loci communes, zwrotów powszechnie w literaturze hagiograficznej używanych. Autor sam zaznaczył, że nie dysponował odpowiednią dokumentacją. Święta miała być sierotą, przygarniętą przez biskupa Polemiusza. Około r. 472 wstąpiła w Faux pod Pont d'Albi do klasztoru i tam młodo zmarła. Jej wspomnienie obchodzono 2 lub 5 listopada, później 27. tegoż miesiąca. Wydaje się, że przed X stuleciem kult nie istniał lub był nikły.