Markulf

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: mark- (swn. marcha) 'granica' oraz -wolf / -wulf 'wilk'. Postać Markulf (zamiast Markwulf) powstała w wyniku uproszczenia grupy spółgłoskowej -k/w- na granicy morfologicznej.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Marculfus, ang. Marcoulf, Marcoulp, fr. Marcou, Marcoul, Marcoulphe, niem. Markulf, Markolf, wł. Marcolfo, Marculfo.

Markulf, opat z Nanteuil. Pochodził z Bayeux. Wykształcenie otrzymał w szkole biskupa Posesora w Coutances. Childebert I dał mu środki na budowę klasztoru w Nanteuil. Niekiedy, zwłaszcza we wielkim poście, udawał się do pustelni. Zmarł w r. 558. W Bayeux czczono jego pamięć 11 maja. Kult znany był we Flandrii, Brabancji i w Akwizgranie. Potem rozsławiały go pielgrzymki, jakie królowie francuscy nazajutrz po swej koronacji odbywali do Corbeny, miejsca przechowywania jego relikwii. Napisano dwa żywoty świętego. Czerpały z jakiegoś wcześniejszego wspólnego źródła.