Mellit

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, którego podstawę stanowi przymiotnik mellitus 'miodowy, słodki jak miód, przyjemny, miły'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Mellitus, gr. Mélitos, ang., niem. Mellitus, wł. Mellito.

Mellit, arcybiskup Canterbury. U Św. Andrzeja w Rzymie był opatem. W r. 601 papież wysłał go do pomocy św. Augustynowi z Canterbury, który trudził się, ewangelizując Anglię. Augustyn go też konsekrował. Przed majem 604 r. osiedlił się w Londynie, gdzie król Etelbert polecił mu zbudować katedrę pod wezwaniem św. Pawła. W r. 609 pojechał zdać sprawę papieżowi. W roku następnym wziął udział w synodzie. Po śmierci Etelberta potomkowie króla, którzy wiedli życie rozwiązłe i na powrót popadli w pogaństwo, zmusili go do opuszczenia kraju. Przebywał w Galii. W r. 619 objął po Wawrzyńcu arcybiskupstwo Canterbury. Zmarł 24 kwietnia 624 r. W dniu upamiętniającym jego zgon wspominają go w liturgii diecezje Westminster, Southward i Brentwood.